Magia i religia
Wczesna religia. Przekonanie, że można wywierać wpływ na moce nadprzyrodzone poprzez ofiary lub inwokacje sięga czasów prehistorycznych . Jest obecna w egipskich tekstach piramid i indyjskich Wedach. A konkretnie w Atharvaveda („wiedza o magicznych formułach”), która zawiera szereg zaklęć, ofiar, hymnów i zastosowań ziół . Porusza tematy takie jak choroby, opętanie przez demony i gloryfikację słońca .
Prototypowi magowie byli klasą kapłanów, perskich magów z zaratusztrianizmu. Magowie byli bardzo dobrze wykształceni. Byli zaawansowani w wiedzy i rzemiośle, co ich wyróżniało. Ta wiedza była prawdopodobnie tajemnicza dla innych, co dało magom reputację czarnoksięstwa i alchemii. Starożytne greckie religie misteryjne miały silnie magiczne elementy. A w Egipcie odkryto dużą liczbę magicznych papirusów. Datowane już na II wiek p.n.e. , zwoje zawierają wczesne przykłady zaklęć i magicznych słów złożonych z długich ciągów samogłosek i samoidentyfikacji z bóstwem.
Magia i wczesna religia
Często twierdzi się, że korzenie europejskiej praktyki magicznej wywodzą się z magii greckiej lub egipskiej. Ale inni uczeni kwestionują tę teorię, argumentując, że europejska magia mogła czerpać z uogólnionej tradycji magicznej. Ale nie konkretnie z magii egipskiej. W Europie Celtowie odegrali dużą rolę we wczesnej europejskiej tradycji magicznej. Żyjący między 700 p.n.e. a 100 n.e. Celtycy znani jako Druidzi służyli jako kapłani, nauczyciele, sędziowie, astrolodzy, uzdrowiciele i nie tylko. Rytuały były często związane z wydarzeniami rolniczymi. A także z aspektami przyrody. Drzewa w szczególności były święte dla Celtów. Z biegiem czasu wierzenia i praktyki celtyckie przekształciły się w coś, co stało się znane jako pogaństwo. Zmieszane zostało z innymi wierzeniami indoeuropejskimi, po czym stało się częścią zestawu wierzeń i praktyk, które były znane jako czary. Praktyki te obejmowały sporządzanie mikstur i maści, rzucanie zaklęć, a także inne dzieła magii.
Magia i religia zawsze przeplatały się w systemach duchowych ludzkości. Można z całą pewnością stwierdzić, że są nierozerwalne i zależne jedne jedna od drugiej. Niekiedy trudno je nawet odróżnić.