Magia Celtycka – Celtowie to plemię pochodzenia indoeuropejskiego. Pod koniec epoki brązu opuścili tereny nad rzeką Wołgą, osiedlając się nad Renem i Dunajem. Ich ekspansja postępowała dalej i w X wieku zajęli wyspy brytyjskie a później tereny Hiszpanii i Francji. Zajmowali się głównie uprawą ziemi, ale byli też wyśmienitymi wojownikami. Dzielili oni rok na dwie pory – lato i zimę. Z każdą porą wiązały się inne wierzenia, a czas przejścia jednej pory w drugą był wyjątkowym wydarzeniem, któremu towarzyszyły magiczne rytuały. W ciągu roku odbywały się jednak i inne święta. Jednymi z ważniejszych były Cztery Wielkie Święta Ognia:
Imbolc
Lughnasadh
Samhain
Beltaine
Ogromną rolę w duchowym życiu Celtów odgrywały kapłanki współpracujące z druidami. To one pomagały utrzymać kontakt z naturą, który dla tego plemienia był niezmiernie ważny, wręcz święty. Natura była Źródłem, z którego Celtowie czerpali swoją moc. Szczególną czcią obdarzali drzewa, które zapewniały schronienie. Dawały pożywienie i stanowiły łączenie świata żywych ze światem duchów. Każde drzewo miało inną rolę. Jedno leczyło, drugie dawało pożywienie, trzecie schronienie itd. Najważniejsze drzewo – dąb, stanowiło bramę do świata duchów. Druidzi otaczali je szczególną opieką i czcią.
Magia Celtycka – kobiety
Bardzo ważną rolę w kulturze celtyckiej odgrywały kobiety. To one były najważniejsze. Mężczyźni byli ich siłą, którą kobiety kierowały. Wszyscy natomiast byli poddani Naturze, swojej Matce Ziemi. Jednak nie tylko jej oddawali cześć. Celtowie wierzyli w istnienie wielu bogiń. Jednak przyjmuje się, że wszystkie te postaci zbiegają się do jednej ze względu na podobne historie i moce. Jest nią bogini płodności Epona (zwana inaczej Rhiannon), której kapłankami były wyłącznie kobiety. Przemieniająca się w białą klacz bogini była symbolem tego, że to kobiety były w kulturze Celtów najważniejsze. Natomiast ich energia popychała mężczyzn do heroicznych czynów, wznosiła do wyższego świata i wyciągała z nich to co najlepsze.
Mityczna kraina szczęśliwości – Avalon również był zamieszkany przez kobiety trafiające tam bez problemu, w czasie gdy celtyccy mężczyźni bezskutecznie go poszukiwali. Na terenie całej Galii i wyspach brytyjskich istniały wspólnoty celtek wojowniczek, parających się magią i zaklęciami odprawianymi przy pomocy totemów. Podobno potrafiły przybierać postacie zwierząt a nawet zsyłać burzę lub sztorm.
Magia celtycka – wiedźmy
Koweny, czyli celtyckie wiedźmy miały za zadanie głównie uzdrawiać lub truć, odprowadzać zmarłych na tamten świat oraz prowadzić obrzędy pogrzebowe (nadzorowały stawianie nieociosanego głazu, zwanego menhirem na grobie zmarłego). Krążą opowieści o krwawych rytuałach kowen, gdzie miało dochodzić do podrzynania gardeł więźniom w rytuale płodności i wróżenia z ich wnętrzności. Jednak nie dajmy się zwieść, ofiary były, ale głównie zwierzęce, gdyż ziemia skropiona krwią lepiej obradzała w rośliny, ponieważ życiodajna krew miała po zimie tchnąć nowe siły w Matkę Ziemię.
Wśród Celtów istniał jeszcze kult matron. Trzy kobiety trzymające dziecko, róg obfitości czy owoce symbolizowały piękno kobiety w jej pełnym rozwoju. Dziewica, Matka i Starucha to symbol przemiany, który prowadził do osiągnięcia pełni kobiecości. Siła i energia kobiet była ściśle związana z żywiołem wody.